Praca z podświadomością a uzależnienie

Grafika źródło: Pinterest

Do różnych tematów mnie zapraszacie, za co serdecznie dziękuję.

Jednym z tematów, które wczoraj poruszyliście na priv jest ,,Praca z podświadomością a uzależnienie".

Dla mnie kluczowym tematem w uzależnieniu jest pokora.

Osoby zainteresowane, zapraszam do dyskusji.

Jestem w pracy i niespecjalnie jak mam nagrać filmik, ale mam parę tematów jakimi mogłabym się podzielić jeśli chodzi o proces wychodzenia z uzależnienia.

W Hunyjskim ujęciu uzależnienie można rozpatrywać jako stan, w którym Unihipili jest obciążone bólem, traumą lub błędnymi przekonaniami, które powtarzają się w nawykowy sposób. Uhane (świadoma jaźń) często nie rozumie, dlaczego zachowuje się w określony sposób – to dlatego, że nie ma pełnego dostępu do głęboko zapisanych wzorców w Unihipili.

Pokora tutaj oznacza uznanie, że uzdrowienie nie jest wyłącznie dziełem woli Uhane. To nie „siłowe” rzucanie nałogu, ale świadome przyznanie, że potrzebna jest głębsza praca – dialog z Unihipili i wsparcie Aumakua.

Trzy poziomy pokory w uzależnieniu:

1. Pokora wobec siebie – słuchanie Unihipili

W uzależnieniu często próbujemy „walczyć ze sobą” – odrzucamy to, co czujemy, obwiniamy się za brak siły woli, traktujemy siebie jak wroga. To podejście wzmacnia rozłam między Uhane (świadomością) a Unihipili (podświadomością), co prowadzi do jeszcze większego cierpienia i oporu.

Pokora wobec siebie oznacza uznanie, że uzależnienie nie jest oznaką słabości, lecz wołaniem Unihipili o pomoc.

Jak to wygląda w praktyce?

Zadanie pytania zamiast osądzania

Zamiast mówić: „Czemu znowu to zrobiłem? Czemu jestem taki słaby?”

Powiedzieć: „Co próbujesz mi powiedzieć? Czego mi brakuje, że sięgam po to?”

Przykładowo, jeśli ktoś kompulsywnie je słodycze, może odkryć, że Unihipili używa ich jako „nagrody” w dziecięcym mechanizmie rekompensowania odrzucenia.

Rozmowa z ciałem

Uzależnienia często zapisują się w ciele – np. napięcie w żołądku, ból w klatce piersiowej.

Położenie dłoni na bolącym miejscu i pytanie: „Co chcesz mi powiedzieć?” może otworzyć głębsze zrozumienie.

Akceptacja emocji

W uzależnieniach często tłumimy emocje. Pokora to uznanie, że każda emocja jest ważna – nawet gniew czy smutek.

Zamiast od nich uciekać, warto dać im przestrzeń: „Widzę cię, smutku. Jesteś częścią mnie. Co mi chcesz pokazać?”

Efekt: Kiedy Unihipili poczuje się wysłuchane, zacznie współpracować, zamiast sabotować.

2. Pokora wobec procesu – uznanie, że uzdrowienie wymaga czasu

Uhane często chce „szybkiej zmiany” – pozbyć się uzależnienia natychmiast, odciąć się od trudnych wzorców. Ale Unihipili działa inaczej – nie ufa nagłym zmianom, bo kojarzą się z zagrożeniem.

Pokora wobec procesu to zrozumienie, że uzdrowienie to podróż, a nie sprint.

Jak to wygląda w praktyce?

Zrozumienie, że Unihipili nie zapomni od razu

Jeśli przez lata alkohol, jedzenie czy inne substancje były formą pocieszenia, to Unihipili nie porzuci ich w sekundę.

Potrzebne są stopniowe kroki – zamiast „zakazać” sobie nawyku, można szukać alternatyw: „Co mogę zrobić, by dać sobie to, czego naprawdę potrzebuję?”

Akceptacja nawrotów

Pokora to uznanie, że potknięcia są częścią procesu.

Zamiast mówić: „Znowu zawiodłem”, lepiej zapytać: „Co sprawiło, że wróciłem do starego wzorca? Jak mogę sobie pomóc następnym razem?”

Praca małymi krokami

Jeśli np. ktoś zmaga się z jedzeniem emocjonalnym, zamiast od razu rezygnować z jedzenia pod wpływem emocji, może zacząć od uważności – „Co czuję przed sięgnięciem po jedzenie? Jak mogę się wesprzeć inaczej?”

Efekt: Uznanie procesu sprawia, że zmiana staje się trwała, a nie tylko chwilowym wysiłkiem siły woli.

3. Pokora wobec siły wyższej – otwarcie się na Aumakua

W Hunyjskim podejściu uzależnienie często wynika z odcięcia od przepływu energii między trzema aspektami jaźni. Kiedy Uhane i Unihipili są w konflikcie, połączenie z Aumakua – duchową mądrością i prowadzeniem – jest zaburzone.

Pokora wobec siły wyższej oznacza uznanie, że nie musimy wszystkiego naprawiać sami. Możemy otworzyć się na pomoc i prowadzenie.

Jak to wygląda w praktyce?

Prośba o prowadzenie

To nie musi być religijna modlitwa – wystarczy wewnętrzna intencja:

„Nie wiem, jak to uzdrowić, ale otwieram się na wskazówki.”

W Huny ważne są znaki – odpowiedzi mogą przyjść w snach, przez przypadkowe rozmowy czy intuicyjne przeczucia.

Rytuał oczyszczenia

Woda jest silnym narzędziem w tradycyjnej Hunie. Można np.:

Zanurzyć dłonie w wodzie, prosząc o uwolnienie ciężaru.

Wejść do oceanu/morza/jeziora, wyobrażając sobie, jak woda zmywa stare wzorce.

Wykorzystać prysznic, dedykując te czynność w intencji życia wszelkich obciążeń.

Zaufanie do procesu

Aumakua często prowadzi nas w sposób, którego nie rozumiemy w danym momencie.

Czasem uzależnienie znika nie dzięki walce, ale dzięki głębokiej wewnętrznej transformacji.

Efekt: Kiedy pozwalamy sobie na połączenie z Aumakua, pojawia się większy spokój i zrozumienie, że nie jesteśmy w tym sami.

Podsumowując, wystarczy jedynie:

1. Pokora wobec siebie – zamiast walczyć, słuchać Unihipili i odkrywać, co naprawdę stoi za uzależnieniem.

2. Pokora wobec procesu – akceptacja, że uzdrowienie wymaga czasu, a każda porażka może być lekcją.

3. Pokora wobec siły wyższej – otwarcie się na prowadzenie i uznanie, że nie wszystko musimy rozwiązać sami.

To głęboka droga, która nie polega na „pokonaniu nałogu”, ale na przywróceniu harmonii w sobie.

I co? Chcielibyście coś dodać, coś pogłębić?

Zachęcam do kontaktu.